piątek, 5 lutego 2016

Diabli nadali, czyli kryminalna komedia pomyłek

To pierwsza powieść Olgi Rudnickiej, jaką miałam okazję czytać i również pierwsza recenzowana na blogu książka napisana przez polskiego autora. Nic więc dziwnego, że moje nadzieje były rozbudzone, a ja liczyłam na dobrą lekturę. Jak wypadło moje zapoznanie się z polskim kryminałem?

Dagmar Różyk, zwany przez swoich współpracowników Diabłem, zostaje znaleziony martwy w swoim gabinecie. Za życia był oczkiem w głowie prezesa, obiektem pożądania kobiet i nienawiści mężczyzn, a teraz jest po prostu sztywnym trupem. Motywów zabójstwa jest więc wiele, a podejrzanych jeszcze więcej. Jedyną osobą, która zna wszystkie tajemnice szefa, jest Monika, jego sekretarka, która jako ostatnia widziała denata, a do tego miała idealną sposobność do dokonania zabójstwa, dlatego staje się główną podejrzaną. Zdeterminowana, aby oczyścić się z zarzutów, rozpoczyna śledztwo na własną rękę. Pomaga jej w tym Mateusz Jankowski, jej sąsiad i młody policjant, który po szkole oficerskiej wylądował na stanowisku stażysty w wydziale kryminalnym, gdzie starzy wyjadacze niechętnie patrzą na ambitnego nowicjusza. Z czasem odsuwają go od śledztwa z powodu jego powiązań z Moniką, ale Mateusz nie wierząc w winę dziewczyny, postanawia za wszelką cenę odkryć prawdę, ryzykując tym samym swoją przyszłą karierę.

Diabli nadali to powieść wielowątkowa, w której nie tylko losy różnych bohaterów się ze sobą splatają, ale także różne płaszczyzny czasowe przenikają się nawzajem. Niestety, całokształt wypada przez to chaotycznie. Autorka skacze między różnymi okresami czasu, to przenosząc nas kilka lat wstecz, to wyrzucając nas kilka dni do przodu od właściwej akcji, to znowu cofając się parę dób w tył. Oprócz przestawiania dat, Olga Rudnicka zaserwowała nam również zmiany narracji - czasem podążamy śladami Moniki, by po chwili czytać o przemyśleniach Mateusza, jego przełożonych, w końcu poznajemy perspektywę samego Diabła czy podlegającej mu Magdy, która od dawna zabiegała o względy Dagmara. Te przeskoki momentami były tak niespodziewane, że z trudem próbowałam jakoś to opanować. Według mnie w Diabli nadali brakuje płynności, całość nie jest spójna, a akcja dynamiczna, bo choć ostatecznie wszystko się ze sobą łączy i ma sens, to sposób przedstawienia historii za pomocą urywkowych scen mi nie odpowiada. Rozumiem zamysł autorki, która chciała, aby w odpowiednim momencie wszystkie elementy układanki wskoczyły na swoje miejsce jak puzzle, ale tak naprawdę wprowadziło to straszny zamęt.

Diabli nadali to komedia kryminalna z naciskiem na to pierwsze słowo. Akcja jest prowadzona na granicy absurdu i chociaż zazwyczaj jestem fanką podobnego rozwiązania, tutaj wypada to raczej słabo. Komiczne sytuacje, które teoretycznie powinny mnie rozbawić, nie wywołały u mnie żadnej reakcji. Autorka sięgnęła po różne stereotypy, wyolbrzymiła ludzkie wady i słabości, zabawiła się konwencją, robiąc to w sposób przystępny i smaczny, ale z jakiegoś powodu sarkastyczny humor zawarty w tej książce zupełnie do mnie nie trafia. Mam również zastrzeżenia co do zakończenia, które zostało potraktowane po macoszemu, podobnie jak kilka innych wątków. Główny motyw nie został wyjaśniony i chyba to najbardziej mnie ubodło - nie wiadomo, do jakich informacji dotarła dziennikarka śledcza, a przecież to one były podstawą kolejnych wydarzeń. Nie mam nic przeciwko na wpół otwartym zakończeniom, ale tutaj niedomówienie ma zbyt wielką wagę, bym mogła przymknąć na nie oko.

Jak na razie Diabli nadali nie wypada zbyt dobrze w mojej ocenie. Co można zaliczyć do plusów? Na pewno książkę czytało mi się bardzo lekko i szybko, a łączenie faktów podrzucanych nam co jakiś czas przez Olgę Rudnicką było naprawdę przyjemne. Wątek kryminalny jest zdecydowanie najjaśniejszym punktem tej powieści, mimo wymienionych przeze mnie wcześniej potknięć. Zagadka stojąca za morderstwem Diabła była naprawdę interesująca, ale niestety mam wrażenie, że została zupełnie zepchnięta na bok przez relacje między bohaterami. Większość z nich była mi obojętna, jednak muszę w tym miejscu wspomnieć o Diable - ku mojemu zaskoczeniu, bardzo go polubiłam. Jestem przekonana, że przypadnie do gustu zarówno wielbicielkom mocnych charakterów, jak i romantyczkom, bo szatańsko pociągający mężczyzna posiada wiele twarzy, chociaż na co dzień bazuje tylko na wizerunku niepoprawnego łamacza kobiecych serc.

Diabli nadali przypomina mi nieco ubogiego krewniaka książek o Stephanie Plum - z nie tak błyskotliwym humorem, gorszymi postaciami i mniej zawrotną akcją, ale za to z lepszym, bardziej pokrętnym wątkiem kryminalnym. Nie będę Was specjalnie namawiała do przeczytania tej powieści, ale jeśli to Wasze klimaty, spróbujcie. Może nie zawiedziecie się tak bardzo jak ja.

5/10

21 komentarzy:

  1. O żadnej komedii kryminalnej nigdy nie słyszałam, szczerze mówiąc... ale tak, to również nie moje klimaty ;p
    drewniany-most.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Ojej strasznie niska ocena, jednak nie załamuję się Twoją opinią, od dawna mam w planach kobiecy kryminał Olgu Rudnickiej, więc z pewnością po niego sięgnę, nawet jeżeli miałabym być zawiedziona :)
    Pozdrawiam Justyna z książko miłości moja

    OdpowiedzUsuń
  3. czytałam inne powieści Rudnickiej i mi się podobały :) nie miałam jeszcze okazji sięgnąć po tą :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Lubię kryminały, ale ten akurat nie dla mnie. Powieści z tego gatunku wybieram dość roztropnie.

    OdpowiedzUsuń
  5. Czytałam jakiś czas temu i nie było to nic genialnego, ale w moim mniemaniu była przyzwoita. Zgadzam się z Tobą, że bohaterowie są przerysowani i zakończenie mnie nieco zawiodło.
    Pozdrawiam.
    houseofreaders.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  6. Chyba sięgnę po inne książki Olgi Rudnickiej - np. "Natalii 5", ta mnie za bardzo nie przekonała.

    OdpowiedzUsuń
  7. świetne zdjęcie :) to przede wszystkim :)
    A książka nie w moim klimacie. Zresztą recenzja pokazuje, że szału nie ma :D

    OdpowiedzUsuń
  8. Wolę fantastykę, ale może po nią kiedyś sięgnę, potrzebuję tylko jednego: CZASU na czytanie, bo mam go za mało! (odwieczny problem książkoholiczki)
    Buziaki :*
    http://cudowneksiazki.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  9. Czytałam kilka powieści Rudnickiej, należących do kategorii lekkich komedii kryminalnych i też nie byłam zachwycona. Nie bawiły mnie ani postacie, ani wydarzenia, więc na razie dałam sobie spokój z takimi książkami. Natomiast jeśli chodzi o twórczość Rudnickiej to polecam "Cichego wielbiciela", to powieść na poważnie i moim zdaniem jest znacznie lepsza od tych wszystkich komedii.

    OdpowiedzUsuń
  10. Hmm, raczej nie sięgnę. Szczególnie, że jak ujęłaś, jest to komedia kryminalna. Kiedy decyduję się na jakiś kryminał liczę, że będzie on mocny, czasem wręcz wstrząsający. :)
    Pozdrawiam
    A.

    http://chaosmysli.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  11. Ojej, jak ja nie lubię takiego chaosu xd.
    Cóż, kryminałów nie lubię (oprócz Sherlocka ;D), a jeśli najdzie mnie ochota na sarkazm i absurd, to ponownie sięgnę po Pratchetta i jego satyryczny "Świat Dysku" :). Do polskich autorów nie jestem przekonana, więc tym bardziej nope xd.
    City of Dreaming Books

    OdpowiedzUsuń
  12. Chyba jednak na razie podziękuję za ten tytuł ;)

    OdpowiedzUsuń
  13. Mam mieszane uczucia co do tej powieść.
    Nie wiem czy sięgnę po nią. Chyba wolę poświęcić czas na coś lepszego i z czego będę na pewno zadowolona.
    Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
  14. Lubię kryminały, ale ten raczej sobie odpuszczę. Jeśli nie ma w nim dynamicznej akcji, to mogłabym się nudzić ;)

    OdpowiedzUsuń
  15. A ja w przeciwności do komentujących powiem, że byłam tym tytułem zachwycona. :) Podobali ,mi się bohaterowie, no dobra - najbardziej Diabeł, te przeskoki. Myślę, że taki był zamysł autorki.

    Polecam Ci jej Cichego wielbiciela. To nie jest komedia, książka mówi o stalkingu i jest naprawdę dobra. ;)

    OdpowiedzUsuń
  16. Hmm, to chyba jednak nie dla mnie. ;)
    Pozdrawiam!
    Hon no Mushi

    OdpowiedzUsuń
  17. Bardzo ciekawa recenzja :) nie czytam takiej literatury, więc po tą pozycje raczej nie sięgnę. Pozdrawiam cieplutko

    OdpowiedzUsuń
  18. Mimo Twojej niskiej oceny mam ochotę zobaczyć co też pani Olga stworzyła :) nigdy nie czytałam komedii kryminalnej :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Hmm.... No muszę Ci powiedzieć, że zaskoczyła mnie Twoja opinia :) Wszędzie, dosłownie, spotykałam się z samymi ochami achami na temat tej ksiązki, a tu proszę! Super. Dziękuję za szczerą opinię. Ochłodziłaś mój zapał, bo liczyłam na coś więcej.

    Zapraszam do siebie na post o 50 faktach :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Po przeczytaniu wszystkich część "Natalii 5" Rudnickiej z przyjemnością wzięłam się za "Diabli nadali". Mnie się podobała, chociaż przyznam, że miotałam się z tymi datami. A postać Diabła również bardzo mi się podobała. :)

    OdpowiedzUsuń

Witaj drogi Czytelniku!
Każde Twoje słowo sprawi mi wiele radości, niezależnie czy są to słowa pochwały, krytyki, obietnica przeczytania recenzowanej książki w przyszłości - wszystko wywoła na mojej twarzy geekowaty uśmiech.

Copyright © Szablon wykonany przez Blonparia